Hij twijfelde tussen zijn onmiddellijke vrijheid en zijn nieuwsgierigheid, naar wat hij op de laptop over zijn ondervragers te weten kon komen. De buitendeur was niet op slot. Hij wierp een snelle blik op zijn omgeving. Een verlaten bedrijventerrein. Geen mens te bekennen. Scheef hangende borden toonden teksten die hij niet goed kon lezen. Heel in de verte zag hij een snelweg met druk verkeer. Het was dat hij zoveel films had gezien waarin de held ondanks alle gevaren was gebleven om de oplossing van zijn problemen (en de problemen voor wie hij de held was) te vinden op een werkende computer die toevallig werd gevonden op zijn vlucht van gevangenschap naar bevrijding. Ook hij kon deze verleiding niet weerstaan. Als de anderen zó dom waren geweest, dan moet hij daar toch van gebruik wel maken (Hollywood-wet)? Of was het een volstrik?
Toegang tot de laptop zelf (tot de meeste programma's en de harddisk) bleek grotendeels geblokkeerd of versleuteld, het internet daarentegen kon hij probleemloos op. Was dit misschien een test? Zou dit onderdeel zijn van een 'hoger' plan om hem in de war te brengen, uit balans te krijgen, ontvankelijk te maken voor ...? Ja, waarvoor eigenlijk? Hij negeerde vooralsnog het internet en richtte al zijn kennis en kunde op de laptop zelf. Slechts de een kopie van memorydump wist hij in handen te krijgen. Dat was echter meer dan genoeg. Met een weinig bekend programma dat hij wist te downloaden van een specifieke site op het internet, wist hij de geredde gegevens te ontcijferen. Hij hield verbluft de adem in. Reeds sinds zijn 'ontmoeting' met Mr Nosey werd hij specifiek (zelfs met terugwerkende kracht) in de gaten gehouden. Een geavanceerd analyseprogramma had hem probleemloos uit een overweldigende berg metadata gevist. Geadviseerd was hem gedurende langere tijd te blijven volgen. Via internet. Via de telefoon. Zelfs via de snailmail, de ouderwets trage papieren post. Naast hijzelf werd ook zijn directe omgeving in de gaten gehouden. Via dezelfde kanalen. Allen kregen code triple-O (met de O van Oranje; slechts een 'treetje' verwijderd van code Rood = actieve terrorist = direct ingrijpen dan wel elimineren).
Geschrokken vluchtte hij het internet op en probeerde elk account dat hij ooit had bezeten te deleten. Hoe subtiel hij zich ook probeerde te gedragen, uiteraard trokken zijn acties al snel de aandacht van officiële en onofficiële zijde. De officiële zijde zweeg voornamelijk, liet hem slechts merken dat hij werd gevolgd.
"Pas op!" waarschuwde hij de onofficiële zijde en gebruikte daarvoor een internetcode waarvan hij hoopte dat geen enkele officiële instant het bestaan of de betekenis wist (al begon hij daar opeens èrg aan te twijfelen!). "<code> PAS OP! <\code>"
"Rustig maar.", kwam het antwoord (in dezelfde code) van diverse geïnteresseerde kanten. "Wij weten wel wat wij doen. Wij zijn heel slim. Wie kan er nu slimmer dan wij, Whizzkids? Wij verdedigen het vrij internetverkeer. Wij strijden voor democratie, vrijheid, gelijkheid en blijheid zowel op aarde als op het internet. Wij hebben hypermoderne en aan onze eisen aangepaste laptops, smartphones en tablets. Wij kennen alle talen, besturingssystemen en krochten van het internet als onze broekzak. Wij weten precies wie wie in de gaten houdt. Zelf blijven wij uiteraard buiten beeld ... Altijd!"
"Dát nou", reageerde hij, "is pas ècht zó verschrikkelijk 2013! Wordt wakker! 2014 is al lang begonnen! Kom in actie! Doe wat!"
"2014? Wakker worden? In actie komen? Welke actie dan? Wij zijn net zo lekker bezig!"
Een adequaat antwoord was nauwelijks mogelijk dankzij een plotseling opkomende krachtige black noise.Mr Serendip verliet ongehaast internet en ging zijn eigen weg.
--- einde ---
Marcel van der Pol
www.KERIDWEN.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten