Tweedekerstdag begon met een kater. Elke keer als hij bewoog kwam een aantal lege flessen hoorbaar met elkaar in contact. Dat geluid alleen al leek te exploderen in zijn hoofd. Hij opende voorzichtig de ogen, maar het licht sneed tot diep in zijn hersenen. Hij probeerde om hulp te roepen. Geen vrouwenstem reageerde. Met een hand voor ogen en de ander hoog in zijn nek gedrukt sleepte hij zich naar de badkamer en liet zich in het bad zakken. Hij liet het koude water net zo lang stromen totdat hij in staat was tot het construeren van een coherente gedachte. Naakt en nat liep hij de slaapkamer weer in. Het bed was leeg. Waar meestal zijn vriendin lag, lagen nu enkel lege bierflessen. De dekens waren op zijn kant verzameld en nu aan het voeteneind op een hoop getrapt. Voor de rest zag de kamer er ordentelijk uit, keurig zelfs. Langzaam drong het tot hem door dat de kamer er misschien ietwat te netjes, te opgeruimd uit zag. Hij draaide zich met een ruk om naar de woonkamer en bezuurde dat meteen. Een deurpost bood steun tot de duizeling weer was verdwenen. Ook de woonkamer zag er opgeruimd uit en ... enigszins kaal. Vage vermoedens over trouweloze vrouwen welden in hem op. Hij strompelde gehaast naar de toiletpot om overtollige bierrestanten weer kwijt te raken. Daarna liet hij zich achterover op bed vallen. Hij had nu geen tijd en geen energie om over wat ook maar na te denken. Eerst die dekselse kater kwijtraken. Hij sloot de ogen en kreunde omstandig. Wat was er misgegaan, dat hij enerzijds een topprestatie had geleverd, gelijkwaardig aan wat je van een olympische medaillewinnaar mocht verwachten, en dat hem terecht euforische gevoelens had opgeleverd en anderzijds dat hij zich als een in de steek gelaten hond voelde, of als een zwerver in de vrieskou onder een brug, in elkaar gedoken onder een ontoereikende hoeveelheid kranten? Hier moest eerst maar eens rustig een nacht (of een dag) over geslapen worden.
In de dagen na kerst lukte het hem niet om te wennen aan het idee dat hij het appartement nu voor zich alleen had. Aan de binnenkant van de buitendeur was met een punaise een kerstkaart opgehangen. Van haar voor hem. "Merry Xmas and Happy New Year ... Wherever you are!" Verder niets. Op de telefoon geen enkele voicemail, alleen een vervelend bijgeluidje dat hem niet eerder was opgevallen. Hij controleerde zijn verschillende mailaccounts, de social sites waar zij beiden een account hadden, relevante chatsites, allerlei internetfora en -platformen, kortom alle mogelijkheden die maar iets zouden kunnen onthullen waaróm ze had gedaan wát ze had gedaan ... weggaan ... hem verlaten ... in de steek laten ... in rook opgaan ...
Op de dag voor Oudejaarsdag besloot hij tot in het volgende jaar op bed te blijven liggen. Met geen vinger zou hij een computer aanraken. Hij zou niet bellen. Hij zou het appartement niet verlaten. Niets zou hij doen. Niemand wilde hij spreken. Hij zou helemaal niets ... totdat de aarde weer op zijn normale wijze haar baan om de zon zou beschrijven. Sic! En q.e.d.! Of zoiets ...
wordt vervolgd ... Mr Spook
Marcel van der Pol
www.KERIDWEN.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten