Hij slaat zijn ogen op. Het plafond boven hem is smetteloos wit, slechts onderbroken door een grote onregelmatige scheur, die langzaam verdwijnt als de lichtinval door het raam verschuift. Hij is er absoluut van overtuigd dat de vorm van de scheur een betekenis heeft. Hij knijpt zijn ogen samen, tot zijn wimpers elkaar raken. Misschien helpt het als hij minder scherp kijkt. De contouren van een land? Een doel, iets om naar uit te kijken! Australië misschien? Kun je verder weg? Zou het land ook Nieuw Zeeland kunnen zijn, of zelfs de Salomonseilanden, of nog beter Bermuda? Hij beweegt traag zijn hoofd: een nieuw perspectief. De verborgen betekenis wil zich kenbaar maken! Als hij maar logisch kon nadenken, alle vooroordelen overboord gooien. Als hij zich volledig leeg zou kunnen maken: even geen gedachten, geen gevoelens meer, geen enkele afleiding van waar het wezenlijk in het hier-en-nu om gaat. De scheur heeft reeds vrijwel elke herkenbare vorm verloren, voordat hij de betekenis heeft kunnen doorgronden. Buiten de kamer klinken voetstappen gevolgd door een ingehouden metalen 'klik'. Hij sluit zijn ogen.
Wordt vervolgd ... Mr WizzKid
Marcel van der Pol
www.KERIDWEN.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten