Als je iets doet, doe het dan goed! Die instelling heeft hem gebracht tot wat hij nu is. Je moet een doel hebben. Je moet er helemaal voor gaan. Je moet de juiste beslissingen nemen en de goede dingen doen. Et voilà, dat heeft hem gemaakt tot een succesvol ondernemer, een maatschappelijk invloedrijk persoon en een welkome gast bij de golfclub, waar hij met graagte zijn levensmotto ten beste geeft.
Dan voelt hij zich klaar voor een volgende stap: verder kijken dan zijn neus lang is, op onderzoek gaan voorbij de maatschappelijke horizon. Hij luistert, hij bespreekt, hij leest, hij flirt met diverse zienswijzen, hij kiest. Et voilà, langzaam maar zeker ontvouwt zich een leerweg naar nieuwe mogelijkheden en inzichten.
Genietend van een goed glas port is hij bereid om een ieder die het wil horen de weg te wijzen. Op een dag verlaat hij de golfclub om tijdens een lange wandeling verder na te denken: wat zou er mooier zijn, om het onmogelijke mogelijk te maken, om fysieke beperkingen te ontstijgen. Zou het vermogen tot vliegen, tot het lopen over water of het zwemmen door rotsen niet tot een geheel andere beleving van de werkelijkheid leiden? Wat zou je nodig hebben, om dat te kunnen? Slechts één woord is nodig, weet hij inmiddels; op de juiste wijze uitgesproken: “Ya-Hu”.
Alsof zijn gedachten in de wereld om hem heen direct hun weerklank vinden, is hij zich opeens bewust van een stem die gedragen door wind over het meer op hem toe komt. Slechts één woord, eindeloos herhaald, meer gezongen, dan gesproken. Hij blijft staan en luistert. Hij herkent dat woord! Nou ja, bijna... Het lijkt wel op “Ya-Hu”, maar heel duidelijk hoort ook een “oe”-klank, als een legato-verbindingsklank tussen twee “Ya-Hu’s”.
Hij schudt het hoofd. Hoe zal de onbekende spreker ooit leren om verder te komen in zijn ontwikkeling, als hij niet eens weet hoe zo’n belangrijk kernwoord correct uit te spreken? Met de zoete smaak van port nog op de tong besluit hij, dat hij nu de kans heeft, een ander écht te helpen. Hij kijkt zoekend om zich heen en ontdekt al snel een kleine roeiboot, waarmee normaliter golfballetjes uit het meer worden gevist. Zonder verder acht te slaan op zijn kleren, springt hij in de boot en roeit in de richting van het geluid.
Op een kleine eilandje midden in het meer, verborgen achter hoog opgeschoten struikgewas, vindt hij een oude man, die vol overgave zijn “Ya-Hu-oe’s” zingt en op het ritme van zijn eigen stem langzame dansbewegingen maakt. Goedkeurend kijkt hij toe. Het is al bíjna goed.
“Neemt u mij niet kwalijk”, onderbreekt hij de oude man. “U dans en uw ritme zijn uitstekend, maar het woord “Ya-Hu” spreekt u verkeerd uit. Ik voel mij verplicht u dit te vertellen, omdat als wij iets werkelijk willen bereiken, wij wel de goede dingen goed moeten doen!” Vervolgens spreekt hij langzaam en duidelijk articulerend het woord “Ya-Hu” uit.
“Dank u wel”, zegt de oude man beleefd en proeft voorzichtig de nieuwe uitspraak: “Ya-Hoe?”
Tevreden stapt hij weer in zijn boot en roeit terug naar de oever. Ondertussen overpeinst hij de hardnekkigheid van de mensen om vast te houden aan hun vaste patronen. Waarom denkt iedereen toch altijd, dat de wereld zo in elkaar zit, als hij denkt, dat zij in elkaar zit? Zijn de mensen bang voor het alternatief? Waarom wil een ieder alleen maar op zijn eigen wijze komen, waar hij wezen wil? Geeft routine zoveel gevoel van veiligheid, dat je bereid bent het gebaande pad te blijven volgen, zelfs al leidt dat je tot daar waar je niet wilt zijn? Weerhoudt de angst voor het onbekende de mensen ervan om eerst te verdwalen en dan pas hun weg te vinden? Soms is een kleine wisseling van perspectief reeds genoeg, om een nieuwe wereld te openen. Neem de correcte uitspraak van een enkel machtig woord. Als je de juiste procedures volgt om buiten de platgetreden paden te gaan, is bijna alles mogelijk.
Op dat moment wordt hij opgeschrikt door een geluid. Hij draait zich om en tot zijn stomme verbazing ziet hij de oude man snel over het water op hem toe lopen.
“Neemt u mij niet kwalijk, dat ik u op uw reis ophoud, maar ik moest u achterna komen om u nogmaals naar de juiste uitspraak te vragen. Ik oefen wel steeds, maar het is zo moeilijk te onthouden.”
Vrij naar een Christelijk/Joods/Islamtisch verhaal
Opnieuw verteld door Marcel van der Pol
Geen opmerkingen:
Een reactie posten