Ze kwamen voor hem diep in de Oudejaarsnacht, of zo je wilt vroeg op Nieuwjaarsdag. Vanaf het moment dat de wereld om heen losbarstte in de chaos van de vuurwerkvreugde, probeerde hij de gehele wereld buiten de sluiten. Ogen ... dicht. Oren ... niet luisteren! Reuk ... afgesloten? ... Smaak ... wat is dat? Gevoel .... eh ...
Ze namen niet eens de moeite hun komst aan te kondigen. Probleemloos passeerden ze gesloten voordeur. Werkkamer, woonkamer en badkamer werden direct gewapend verzekerd. Bleef alleen de slaapkamer over. Plus de man op bed. Het brokje ellende dat diep onder de dekens weg probeerde te kruipen. Lichtelijk verbaasd over wanhopige toestand waarin ze de verdachte aantroffen werd hij efficiënt en zonder enige substantiële weerstand opgepakt, ingerekend en afgevoerd.
Hij sloeg zijn ogen op. Het plafond boven hem was smetteloos wit, slechts onderbroken door een grote onregelmatige scheur, die echter langzaam verdween terwijl de lichtinval door het enige raam verschoof. Hij was er absoluut van overtuigd dat de vorm van de scheur een betekenis had. Een of andere entiteit probeerde hem iets héél belangrijks te vertellen. Hij wilde dat hij de boodschap begreep, of in ieder geval zou kunnen begínnen te ontrafelen. Als hij maar goed genoeg zijn best deed. De werkelijkheid was immers altijd te begrijpen? Een druk op de knop en elke vraag transformeerde in het bijbehorende antwoord. Was er een computer in deze ruimte? Een internetverbinding? Hij wilde eigenlijk hier helemaal niet zijn. Hij wilde weg! Australië? Nieuw Zeeland? De Salomonseilanden? Elk oord, waar hij werkelijk vrij kon zijn, was goed. Doen en laten wat hij wilde ... het paradijs. Zelfs Bermuda was beter dan het hier-en-nu!
Buiten de kamer klonken naderende voetstappen gevolgd door een ingehouden metalen 'klik'. Hij sloot zijn ogen. Hij was er absoluut zeker van, dat hij nooit meer vrij zou zijn.
wordt vervolgd .... Mr Terror
Marcel van der Pol
www.KERIDWEN.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten